Installatie van verwarmde vuisten voor Harley-Davidson
Vaak, wanneer de temperatuur lager is, wordt het plezier van het rollen op een motorfiets lijden door kou. Een van de remedies die we kunnen plaatsen, is om wat te installeren Verwarmde vuisten, dat zal ons warmte geven in een van de meest blootgestelde lichaamsdelen terwijl we rijden, onze handen. De mogelijkheid om onze ledematen enigszins heter te houden, naast het toenemende comfort, zal veiligheid en precisie toevoegen bij het versnellen, stoppen en het gebruik van de koppeling.
Op de markt zijn er verschillende kits thermische of verwarmingsmanchetten, het is belangrijk om een kwaliteitsartikel te kiezen (bij het werken met elektriciteit, beter dat ze efficiënt en veilig zijn) en dat past zich perfect aan ons motorfietsmodel aan. Vrijwel alle systemen werken op een vergelijkbare manier: ze zijn direct verbonden met de batterij, beschermd door een zekering, en elektriciteit wordt warmte omdat binnen elke vuist de bedrading een fijne wikkeling wordt die werkt als een weerstand, die wordt verwarmd wanneer de stroom begint ga er doorheen.
Veel apparaten bevatten ook een thermisch besturingssysteem om de bedrijfstemperatuur van de vuisten te wijzigen. Het zijn over het algemeen variabele weerstanden of potentiometers die we in een of andere zin kunnen draaien om een grotere of mindere temperatuur te bereiken. Tegelijkertijd fungeren ze ook als een schakelaar, waardoor het totaal van de vuisten af kan.
We zullen doorgaan met de installatie van verwarmde vuisten voor Harley-Davidson met conventionele versneller, in modellen van 1973 tot heden.
Om te beginnen zullen we de oude vuisten demonteren na de workshophandleiding van ons model. Om dit te doen, zullen we de spanners van de versnellerkabels losmaken en de rechtervuist teruggeven en verwijderen. Voor de linkervuist moeten we mogelijk wat sterkte gebruiken, of zelfs knippen, omdat ze vastzitten aan het stuur met een zeer resistente speciale staart.
Vervolgens hebben we de verwarmingsvuist van Accelerator in het stuur geïntroduceerd en de kabels van de versneller weer in elkaar grijpen en controleren of alles goed werkt. Deze vuist heeft drie elektrische kabels aan het einde die door het interieur van het stuur naar de andere kant moeten gaan. Om ze te passeren kunnen we ons helpen door een stuk draad aan de kabels te binden en zachtjes te gooien.
De linkervuist heeft ook drie kabels die we gewoon aansluiten op de uiteinden van de bijbehorende kleurenkabel die uit het stuur komt.
Daarna introduceren we de vuist in het stuur, voordat we een beetje speciale lijm voor vuisten plaatsen, en we sluiten de schakelbehuizing die het uiteinde van hetzelfde vasthoudt. Uit deze linkervuist komt er een kabel uit die we naast de originele kabels door het stuur, onder de afzetting en zelfs de batterij moeten dragen.
Na het loskoppelen van de negatieve batterijkabel als voorzorgsmaatregel zullen we de uiteinden van de verwarmde vuistkabel aansluiten op de batterij en massa, volgens de instructies van de fabrikant, die een beetje kunnen variëren, afhankelijk van het jaar en het motorfietsmodel.
We verbinden de batterij opnieuw en monteren alles opnieuw.
De tijd is gekomen om te controleren of alles correct werkt. De linkervuist heeft een roterende schakelaar (met een projectie zodat we zelfs met de handschoenen kunnen werken) met verschillende warmteposities (laag, gemiddeld en lang). We zetten het op een maximale temperatuur, en na een paar minuten moeten we merken dat beide vuisten beginnen te verwarmen (soms wordt de ene meer dan de andere opwarmt totdat ze de bedrijfstemperatuur bereiken, normaal is).
We hebben de maximale temperatuur gemeten met onze infraroodthermometer, en heeft ons 60,5 ºC gegeven, een optimale temperatuur die moet worden gebruikt, zelfs met dikke winterhandschoenen.
Over het algemeen is dit een accessoire dat niet veel belang krijgt, of dat te "verfijnd" lijkt voor de harde automobilisten die naar de wind rollen, onstuimig voor het weer. Maar wanneer het wordt geïnstalleerd en de winter komt, vroegen we ons af hoe we ons nog niet eerder hadden opgevallen. Rijd hard ... maar warm!
Frank Burguera